Mijn eerste ervaring ooit – en meteen een ramp.
Geplaatst: 09 jul 2025, 21:47
Vanwege de slechte kwaliteit van Scarlet ging ik op zoek naar een alternatief. Bij EDPNET werd me een “easy”, zogezegd “automatische” en kosteloze overstap beloofd. Niets bleek minder waar.
Een overdracht van mijn GSM mislukte door een probleem met mijn identiteit (ik heb de Nederlandse nationaliteit). Het nummer van mijn Belgische ID-kaart werd als “incorrect” beschouwd, mijn Nederlandse paspoort werd geweigerd als identiteitsbewijs, en pas na het onmiddellijk opsturen van een kopie van een ID-kaart kreeg ik te horen dat mijn aanvraag werd afgewezen. Ik mocht wel een nieuwe aanvraag indienen. Ondertussen was ik al met vakantie vertrokken — met mijn GSM en mijn oude simkaart. Een maand later is de overstap nog steeds niet in orde. Het moet nu wachten tot ik terug ben.
Maar nog erger verliep de overstap van internet. Volgens de uitleg hoefde ik geen apparatuur te bestellen, omdat mijn Proximus-modem gewoon gebruikt kon worden. Ik ging er dus van uit dat ik (zoals bij de overstap van Scarlet naar Proximus) de modem zou mogen behouden. Dat werd zo ook gecommuniceerd.
In werkelijkheid verliep de zogenaamde “easy switch” helemaal niet automatisch, ondanks het feit dat wij alle instructies strikt hebben gevolgd. Het werkte gewoon niet, ook niet met de professionele bijstand van onze goede vriend.
Daarna bleek dat ik de modem van Proximus moest terugsturen — er blijken dus geen afspraken te bestaan tussen de providers om elkaars apparatuur te mogen gebruiken.
Reactie van EDPNET? "Dat is niet aan ons."
De zogenaamd “kosteloze” overstap bleek uiteindelijk 109 euro te kosten — “de promotieprijs” van de EDPNET-modem. Die promotieprijs ligt trouwens hoger dan de aankoopprijs van een nieuwe Proximus-modem. Huren is bij EDPNET geen optie.
Gekocht is gekocht. Niet tevreden? Jammer dan. Modem blijft aangekocht.
Ik ben akkoord gegaan om een modem te kopen op voorwaarde dat de diensten pas zouden worden aangerekend vanaf het moment dat ik effectief internet zou hebben. Dat werd schriftelijk bevestigd.
Er werd mij beloofd dat de modem vooraf geconfigureerd zou worden zodat ik “niets anders” moest doen.
De modem werd geleverd, maar wij kregen geen verbinding. Ik heb dezelfde vriend, een IT-specialist met 30 jaar ervaring uitgenodigd om te helpen, maar ook hem lukte het niet.
Opnieuw contact met de klantendienst en een verzoek om een technieker te sturen. Dat verzoek werd geweigerd — terwijl op hun eigen website staat dat een technieker komt indien je hun modem aankoopt. In plaats daarvan kregen we aanvullende instructies doorgestuurd.
Pas bijna een maand later lukte het uiteindelijk om verbinding te krijgen.
Zoals afgesproken, stuurde ik vervolgens een e-mail naar de klantendienst met het verzoek om de periode zonder internetconnectie te crediteren. Vandaag kreeg ik een negatief antwoord, met als argumentatie dat volgens hen “alles correct is verlopen”.
Schandalig.
De werkelijke kosten van mijn tijd, energie, stress en het inschakelen van externe specialisten staan in geen verhouding tot een symbolische compensatie van €25 voor drie weken zonder internet.
Ik vind deze ervaring niet alleen pijnlijk, maar ook ronduit beledigend.
EDPNET zou zich moeten schamen — niet alleen omdat geen enkele belofte werd nagekomen, en niet alleen omwille van de eindeloze problemen die hun dienst heeft veroorzaakt, maar vooral vanwege de toon en inhoud van hun laatste antwoord.
Dat is beneden elk fatsoensniveau en juridisch minstens twijfelachtig.
Wat mij betreft is dit een absoluut dieptepunt in klantcommunicatie.
Een overdracht van mijn GSM mislukte door een probleem met mijn identiteit (ik heb de Nederlandse nationaliteit). Het nummer van mijn Belgische ID-kaart werd als “incorrect” beschouwd, mijn Nederlandse paspoort werd geweigerd als identiteitsbewijs, en pas na het onmiddellijk opsturen van een kopie van een ID-kaart kreeg ik te horen dat mijn aanvraag werd afgewezen. Ik mocht wel een nieuwe aanvraag indienen. Ondertussen was ik al met vakantie vertrokken — met mijn GSM en mijn oude simkaart. Een maand later is de overstap nog steeds niet in orde. Het moet nu wachten tot ik terug ben.
Maar nog erger verliep de overstap van internet. Volgens de uitleg hoefde ik geen apparatuur te bestellen, omdat mijn Proximus-modem gewoon gebruikt kon worden. Ik ging er dus van uit dat ik (zoals bij de overstap van Scarlet naar Proximus) de modem zou mogen behouden. Dat werd zo ook gecommuniceerd.
In werkelijkheid verliep de zogenaamde “easy switch” helemaal niet automatisch, ondanks het feit dat wij alle instructies strikt hebben gevolgd. Het werkte gewoon niet, ook niet met de professionele bijstand van onze goede vriend.
Daarna bleek dat ik de modem van Proximus moest terugsturen — er blijken dus geen afspraken te bestaan tussen de providers om elkaars apparatuur te mogen gebruiken.
Reactie van EDPNET? "Dat is niet aan ons."
De zogenaamd “kosteloze” overstap bleek uiteindelijk 109 euro te kosten — “de promotieprijs” van de EDPNET-modem. Die promotieprijs ligt trouwens hoger dan de aankoopprijs van een nieuwe Proximus-modem. Huren is bij EDPNET geen optie.
Gekocht is gekocht. Niet tevreden? Jammer dan. Modem blijft aangekocht.
Ik ben akkoord gegaan om een modem te kopen op voorwaarde dat de diensten pas zouden worden aangerekend vanaf het moment dat ik effectief internet zou hebben. Dat werd schriftelijk bevestigd.
Er werd mij beloofd dat de modem vooraf geconfigureerd zou worden zodat ik “niets anders” moest doen.
De modem werd geleverd, maar wij kregen geen verbinding. Ik heb dezelfde vriend, een IT-specialist met 30 jaar ervaring uitgenodigd om te helpen, maar ook hem lukte het niet.
Opnieuw contact met de klantendienst en een verzoek om een technieker te sturen. Dat verzoek werd geweigerd — terwijl op hun eigen website staat dat een technieker komt indien je hun modem aankoopt. In plaats daarvan kregen we aanvullende instructies doorgestuurd.
Pas bijna een maand later lukte het uiteindelijk om verbinding te krijgen.
Zoals afgesproken, stuurde ik vervolgens een e-mail naar de klantendienst met het verzoek om de periode zonder internetconnectie te crediteren. Vandaag kreeg ik een negatief antwoord, met als argumentatie dat volgens hen “alles correct is verlopen”.
Schandalig.
De werkelijke kosten van mijn tijd, energie, stress en het inschakelen van externe specialisten staan in geen verhouding tot een symbolische compensatie van €25 voor drie weken zonder internet.
Ik vind deze ervaring niet alleen pijnlijk, maar ook ronduit beledigend.
EDPNET zou zich moeten schamen — niet alleen omdat geen enkele belofte werd nagekomen, en niet alleen omwille van de eindeloze problemen die hun dienst heeft veroorzaakt, maar vooral vanwege de toon en inhoud van hun laatste antwoord.
Dat is beneden elk fatsoensniveau en juridisch minstens twijfelachtig.
Wat mij betreft is dit een absoluut dieptepunt in klantcommunicatie.