Is dit overdreven of ligt het aan mij ?

[sky]

Mijn kinderen zijn zeker geen porseleinen kinderen, integendeel.
Ik ken er niet veel die als ze 12 zijn zelfstandig de bus en trein vanuit de buurt Putte bij Mechelen naar Gent nemen. Dat is ondertussen ook al 6 jaar geleden.
Als jullie de find my phone app als tracking beschouwen dan is dat jullie probleem. Het is handig om te weten wanneer ze thuis zullen zijn als ze niet reageren. Het is goed om te weten, dat als ik alleen ga mountainbiken, dat iemand je laatste positie kan zien, moest er iets gebeuren. Er is niemand die daar naar kijkt, alleen als het nodig is.
En met geen vertrouwen heeft dat al zeker niets te maken. Als jullie die draai daar aan willen geven zegt dat meer over jullie.

Edit: er is ook groot verschil tussen heimelijk een app gebruiken zonder dat de andere dat weet, of dat iedereen op de hoogte is en iedereen groot of klein dezelfde hetzelfde kunnen.

[Dizzy]

Er zijn mogelijkheden genoeg om iemand een kleinnood als een airtag onbewust mee te geven. Dat is ook de grote kritiek op die spullen die veel te veel om foute redenen wordt gebruikt, ook bij volwassenen. Apple heeft daarom al aanpassingen moeten doen om dit in te dijken.

En zelfs daar is het niet voor nodig want iedereen heeft nu een gsm en ik denk niet dat kinderen op veel plaatsen komen waar je niet snel iemand anders tegen komt. Kinderen hebben altijd gespeeld en gevallen en ook toen er geen GSM was leverde dat amper problemen op. Veel problemen dienen precies om die spullen te verantwoorden heb ik soms het gevoel. Het is handig maar noodzakelijk?

ik heb alle begrip voor de onrust van ouders maar soms gaat men gewoon te ver in goed te willen doen tot het niet meer goed is dus. Wat ik eigenlijk nog erger vind is dat men steeds meer moet uitleggen dat mensen ongewild volgen niet OK is.

[CCatalyst]

Ik ken er niet veel die als ze 12 zijn zelfstandig de bus en trein vanuit de buurt Putte bij Mechelen naar Gent nemen.

Nochtans was dit vroeger zeer gangbaar, al van voor 12 jaar. In de jaren 90 is dit beginnen veranderen en in de jaren 00 is het zeker veranderd. En de vraag is echt: wat was de reden daarvoor? Er gebeurde toen relatief niet meer misdaad dan vroeger, er gebeurden toen relatief niet meer verkeersongevallen dan vroeger, integendeel die cijfers waren dalende. De economie trekte goed aan, de tijd van vreemde werkloze individuen die op straat rondhingen - wat je in de jaren 70/80 wel nog had - was zo goed als voorbij. Het was veiliger om zelfstandig naar school te gaan dan ooit. Het moet dus op andere dingen gebaseerd zijn. Berichtgeving in media? Social media? Migratie?

[sky]

De kleinste scheet die je laat wordt opgenomen, op internet gegooid en binnen de kortste keten hebben 1000 -en die er niets mee te maken hebben hun mening al geventileerd.

Dus misschien is het nu niet gevaarlijker dan vroeger, maar komt het sneller in de media. Het onveiligheidsgevoel is nú alleszins veel groter dan vroeger.

[streulma]

Ik ken iemand die overal een Airtag aan hangt. Boekentas van het kind. Fietsen...

[ivob]

Het onveiligheidsgevoel is nú alleszins veel groter dan vroeger.

Dat zal dan toch wel louter een persoonlijke gewaarwording zijn en/of deze van de omgeving waarin men zich doorgaans ophoudt en/of welke klankborden men tot zich laat komen.
Ik noch mijn onmiddellijke omgeving voelen ons onveiliger dan vroeger. Integendeel zelfs.

Het woorddeel "gevoel" zegt uiteraard ook alles want het is 100% subjectief en geen objectief gegeven.

[Dizzy]

Ik volg ivob in deze. Ik loop dagelijks door Brussel en niet enkel in de beste wijken en toch is me op meer dan 25 jaar nog niets overkomen. Ook onlangs was er veel te doen rond Brussel zuid, het zou een hellhole zijn maar ik kom er heel vaak en nog nooit iets meegemaakt dat me onveilig zou doen voelen.

Als ik echter zeg dat ik vaak in Brussel kom dan is bijna altijd de volgende zin: "Is dat niet gevaarlijk?" Neen dus.

En dat gaat verder want ik kom ook wel in het buitenland en ook in landen waar de surveillance niet zo ver staat als hier en ook daar nog niets persoonlijks meegemaakt. Ja, pogingen tot oplichting maar echt onveilig, neen.

Ik denk dat de verandering inderdaad eerder een reactie op een gevoel is dat gevoed wordt door de sensatiepers. Als je telkens onheil leest dan begin je te denken dat het echt gevaarlijk is terwijl de criminaliteit afneemt. We sluiten onszelf op in onze eigen gevangenis genaamd angst. Je kan zo heel uw leven jezelf veilig opsluiten maar er is veel kans dat je een erg saai leven zal hebben en bovendien kan je nog altijd problemen krijgen, dat is de ironie van het lot. Alanis Morissette heeft er veel geld mee verdiend

[CCatalyst]

Ik volg ivob in deze. Ik loop dagelijks door Brussel en niet enkel in de beste wijken en toch is me op meer dan 25 jaar nog niets overkomen. Ook onlangs was er veel te doen rond Brussel zuid, het zou een hellhole zijn maar ik kom er heel vaak en nog nooit iets meegemaakt dat me onveilig zou doen voelen.

Beetje patriarchale beschrijving, niet? Vraag dit eens aan een jonge autochtone vrouw die alleen moet lopen in die wijken, na valavond. Ik denk dat de kans dat je dan op 25 jaar iets overkomt - en daar rekenen we uiteraard ook catcalling en andere vormen van straatintimidatie onder - een veelvoud van 100% is.

[ivob]

Euh neen, ik heb je vraag online voorgelegd aan mijn 29-jarige dochter (of vind je dit al te oud?) en ik ga haar antwoord niet letterlijk herhalen (iets in de aard van 'bange blanke oudere rechtse manspersoon die zijn eigen daden/gedachten tracht te projecteren naar anderen?").
Is trouwens nu bezig op een trektocht door Nicaragua en ook daar ook nog geen angsten voor "het onbekende" ondervonden.
Angstige mensen krijgen ook slaag. En doorgaans eerder dan mensen die zich daarboven kunnen zetten.
En dat heeft weinig met geslacht noch leeftijd te maken.

Het is dan ook geen verrassing dat wie al regelmatig in een kramp schiet van een regenbui of een bewolkte dag angstig is voor om het even wat en dan "denkt" dat het gras altijd groener is aan de andere kant maar ook zo angstig blijft dat men er zelf nooit toe komt daadwerkelijk te kiezen voor die - in eigen veronderstelling - groenere beloftevolle kant.

Kortom: angst voor het onbekende is bij bepaalde personen altijd aanwezig in welke vorm het zich ook manifesteert en dat wil men dan ook projecteren op anderen.

[CCatalyst]

Euh neen, ik heb je vraag online voorgelegd aan mijn 29-jarige dochter (of vind je dit al te oud?) en ik ga haar antwoord niet letterlijk herhalen

Dan zit ze bij een enorme minderheid. Het staat je uiteraard vrij om het antwoord van je dochter als meer representatief te beschouwen dan dat van 700 vrouwen; gebaseerd op wat ik zelf zie en hoor blijf ik achter de resultaten van deze survey staan. Ik ga verder niet over discussiëren in welke mate dit waar is of niet, het onder-de-mat-vegen van deze ervaringen is pijnlijk voor de mensen die het wel hebben ondergaan en zorgt er bovendien mee voor dat het probleem niet aangepakt wordt.

[ivob]

Het gaat er in het echte leven dan ook niet om wat je zoal "hoort" en van op afstand "ziet" maar welke situaties je ondergaat en hoe je daar individueel mee omgaat.

Eigen angsten projecteren (of niet) op anderen manifesteert zich uiteraard ook in de eerste plaats op de onmiddellijke omgeving, dus ook de eigen kinderen.

Je moet daar ook niet verder een discussie over voeren.
Je eigen angsten en onzekerheden zijn je gegund.

Met het laatste ben ik het dan weer niet eens.
Angstige mensen zijn zelden een hulp voor anderen. Integendeel ze vergroten alleen de problemen en angstige gevoelens in plaats van er echt iets aan te doen.
Net zoals ze blijkbaar ook vinden dat het elders altijd beter is maar daar ook zelf niets aan doen door betere oorden op te zoeken.
Blijkbaar al zo gewend geraakt aan hun eigen negatieve gevoelens en opgehoopte frustraties dat er een zekere angst is om daarvan af te geraken?

Ik stelde ook nergens mijn dochter als representatief voor wie of wat dan ook. Ik legde gewoon letterlijk de vraag voor die jij stelde en dit aan een profiel (vrouwelijk, autochtoon, tussen 23 en 27 dagelijkse forens met OV naar de Brusselse binnenstad en daar zowel bevriend met mannen, vrouwen uit alle sociale klassen en afkomstig uit zowat alle werelddelen) beantwoordend aan je eigen voorstel. Niet meer niet minder.

Denigrerende taal ondervindt iedereen die buiten komt wel eens en dit vanuit uiteenlopende hoek. Kan evenzeer van boven dan van onder komen. Het punt is of je daar angstig van moet worden en hoe je daar mee omgaat. Zoals al meermaals gezegd, je continu onveilig willen voelen en angstgevoelens kweken omdat sommigen vinden dat dit erbij hoort is niet de oplossing.
Niet dat ik jou deze gevoelens wil ontzeggen hoor, ieder zijn ding.

[sky]

Ik volg in deze CCatalyst helemaal.
IIvo, waar is nu je favoriete uitspraak: “ mijn eigen individuele ervaring is niet representatief voor de rest?”
Er zijn genoeg recente voorbeelden van seksueel geweld tegen vrouwen in Brussel, dat ontkennen heeft dus weinig zin.

[ivob]

Ik denk dat je (en jij niet alleen) het onderwerp van dit topic een beetje uit het oog aan het verliezen bent.

Ik gaf trouwens mijn individuele ervaring niet mee (want ik ben nog nooit sexueel lastig gevallen en wanneer iemand mij dreigend aanspreekt/benadert probeer ik daar niet angstig mee om te gaan, maar dat is het onderwerp niet) maar gaf rechtstreeks en ter zake een antwoord op de vraag die CC stelde. Dat het antwoord hem niet zint en niet ligt in het antwoord dat hij gehoopt had te krijgen in de hoop zijn "groepje van gelijkgezinden" te vergroten staat daarbuiten.

Zoals ik eerder al duidelijk gesteld heb gun ik iedereen zijn eigen angstgevoelens en gevoelens van onveiligheid. En om on topic te blijven alle maatregelen (zoals bv. zichzelf taggen en digitaal opvolgen) die dat "gevoel" kunnen helpen verminderen (met de nadruk op gevoel). Ieder zijn ding (maar dat schreef ik al).
Dat jij CC daar graag in volgt is je eveneens gegund. Who cares.

Maar daaruit volgt ook dat een ander daar dan ook niet noodzakelijkerwijs moet in meegaan. Niet in opgeblazen angstgevoelens, niet in digitale tracking maatregelen opgelegd aan de (eigen) kinderen, niet in de paniekzaaierij van CC & co.

We verschillen hierin dus duidelijk van mening. So what? Mag het?

[UBremoved_15318]

ge hebt het allemaal gehoord, er is geen enkele reden om je onveilig te voelen, dat is gewoon een verkeerde ingesteldheid

[ivob]

Nee hoor, dat mag wel.
Iedereen zijn eigen "gevoelens".
Mijn punt is dat een "gevoel van onveiligheid" nooit een reële situatie zal ontmijnen. Integendeel, ze zal ze eerder verergeren.
Hoe een individu omgaat met gevaar - echt of ingebeeld --is doorgaans inderdaad een mentaliteit/ingesteldheid.

[on4bam]

Hoewel persoonlijke ervaringen niet al "standaard" kunnen worden aanzien kan ik zeggen dat ik ook nog geen "rare" ervaringen heb gehad in Brussel. Toegegeven, mijn ervaringen zijn er vooral overdag binnen de kleine ring maar ook Anderlecht/St. Gillis/Elsene/Etterbeek/Schaarbeek, bijna altijd in het weekend. Nooit voelden we ons er niet veilig terwijl we toch dikwijls langs de kortste weg van de ene naar de andere locatie stapten of zelfs fietsen. In sommige straten zagen we dat we niet in een "betere buurt" waren, er liepen soms wel wat "jongeren" rond.
Ook te voet van de Marollen naar het station (centraal) na het lichtfestival voelden we ons niet bedreigd of onveilig. Je moet nooit schrik hebben van je eigen schaduw.
Zoals Dizzy ook al opmerkte hebben we ons in het buitenland ook nooit onveilig gevoeld, enkel in de buurt van het voetbalstadion van Buenos Aires hebben we een aantal straten vermeden omdat het er "raar" uit zag.
Ik denk dat het dan ook beter is een kind de mogelijkheid te geven om thuis te contacteren dan om continue te controleren waar ze uithangen. Voor de rest lijkt het artikel me eerder clickbait dan deftige journalistiek.

[NuKeM]

Ook ik volg CCatalyst hierin helemaal. Ikzelf ben van mijn 12 jaar (begin jaren 90) steeds alleen vanuit de Brusselse rand naar centrumscholen gegaan en heb er ook jaren gewerkt (tot pakweg 10 jaar geleden) en heb toch veel gezien, gehoord en ook wel wat kleinigheden meegemaakt. Brussel is nu voor mij afgeschreven, ik kom er niet meer.
Mijn vrouw moet er voor het werk af en toe zijn (niet omdat het nodig is maar omdat wat onnozelaars dat willen) en vindt het verschrikkelijk (in de buurt van het Noord, de slechte kant). Ze begint er zelfs verlof voor te nemen zodat ze niet moet gaan op die dagen… dat zegt toch al iets. En als ze er iets van zegt (dat ze zich onveilig voelt, niet onnodig wil gaan en liefst samen met een andere collega reist), krijgt ze vooral onbegrip van haar werkgever…

M.b.t. tracking vind ik dat een kwestie van vertrouwen en ook de keuze laten aan het kind. En dan bedoel ik bv. eerder vertrouwen in de ouders dat ze dit niet gaan misbruiken maar dat het eventueel (indien nodig) wel beschikbaar/mogelijk is. Dat is vertrouwen dat je doorheen de opvoeding zal moeten ‘verdienen’ als ouder.

[sky]

Er zijn in Brussel alleen al 600 aangiftes van verkrachting gedaan in 2021, dat zijn er bijna 2 per dag. Alleen wat aangegeven werd. Een recent artikel spreekt van een stijgende lijn. De cijfers zijn dus duidelijk.
Het is niet omdat een paar mensen zich overal veilig voelen, er geen onveiligheidsgevoel kan zijn bij de andere mensen in de maatschappij.

Het artikel van TS spreekt trouwens van een air tag.
Iedereen hier op het forum weet goed genoeg dat dat alleen een signaal geeft als er een andere telefoon in de buurt is.
Om dan te spreken van tracking lijkt me toch een brug te ver.
Gps tracking is voor mij een systeem dat de positie van iemand 24/7 volgt en opneemt waarbij je continu kan zien waar iemand is en waarbij je historisch kan opvragen waar die op een bepaald tijdstip was. Dat noemt ik tracking.
Zonder medeweten van beide partijen heb je een groot probleem als je bovenstaand toepast.
Iemand volgen via een air tag kan je bezwaarlijk tracking noemen wat niet wegneemt dat ik de actie van de vrouw not done vind, en het zelf ook niet zou doen, zeker niet in school verband en zeker niet zonder daar open over te communiceren.

[ivob]

Het is niet omdat een paar mensen zich overal veilig voelen, er geen onveiligheidsgevoel kan zijn bij de andere mensen in de maatschappij

Dat beweert dan ook niemand.
Iedereen is vrij de gevoelens te koesteren/ondergaan/beleven/.... die het beste bij hunzelf passen.
Er is hier niemand die je welk gevoel dan ook ontzegd.
Een gevoel is niet voor niets een subjectief gegeven. Het is dus eigen aan de persoon zelf.

Statistisch gezien zijn fysieke gewelddaden gericht tegen een persoon voor een groot deel gepleegd door een bekende van het slachtoffer, nl. binnen het gezin en/of onmiddellijke/vertrouwde omgeving.
Ga je daarom ook een "onveiligheidsgevoel" beginnen te ontwikkelen tegenover je eigen gezin, familie, omgeving?

De cijfers over fysieke gewelddaden tegen een persoon zijn trouwens niet stijgende omdat de daden in stijgende lijn zitten maar omdat er, terecht trouwens, meer aangifte gedaan wordt van deze feiten. Meer aangiften is niet hetzelfde als relatief meer feiten.
Dat bepaalde media en groeperingen graag misbruik maken van bestaand cijfermateriaal (en dit bewust verkeerd interpreteren) om zo een algemeen gevoel van onbehagen/onveiligheid te creëren is ook niets nieuws.
Het is aan ieder om al dan niet zich te laten vangen in deze fuik en/of er ook nog eens aan mee te doen.

[Dizzy]

Dat er in Brussel geen problemen zijn zal ik niet beweren maar of ze zodanig zijn dat je er niet meer zou moeten komen is nog iets anders. Wij komen er ook voor ontspanning, dus ook tijdens avonden en nachten. We spreken af en mijn vriendin komt alleen - oh de horror - naar de rendez-vous.

Ja, vrouwen worden lastig gevallen maar dat is overal zo. Het aantal verkrachtingen is gewoon ongelooflijk hoog en niemand heeft daar blijkbaar aandacht voor. Veel gevallen worden dan ook niet eens aangegeven en van deze die wel aangegeven worden ontsnapt de dader dan ook nog eens vaak de dans. Moesten vrouwen niet meer komen waar ze lastig gevallen worden dan zou onze wereld enkel nog mannen rondlopen.

Veiligheid/angst is een gevoel en verschilt dus per persoon. Iedereen mag zichzelf zo bang maken als men zelf wil maar je zal er niet gelukkiger door worden en heel veel missen. De meeste zaken waar ik eerst een beetje bang voor was bleken nadien vaak ook de meest leuke te zijn in realiteit.

Waar ik Ivob in volg is de manier waarop je omgaat met situaties belangrijk en als je al in je broek schijt bij de gedachte aan een mogelijk probleem dan zal je waarschijnlijk niet de beste reactie hebben als je in die situatie komt of gewoon thuis blijven zitten. Toch opletten dat het plafond niet op je kop valt of dat er home invaders u komen kidnappen, het bestaat want ik lees er vaak over, werkelijk verschrikkelijk!!!

Modbreak:
Topics in maatschappelijke discussies die ouder zijn dan 2 maanden worden voortaan gesloten