Userbase

Een artikel in TheEconomist over een man die zijn carrière opzegt of beperkt om zijn vrouw haar carrière alle kansen te geven.
Eigenlijk is het schandalig dat zoiets nieuwswaardig is...

Ms Sandberg writes that the most important career choice a woman makes is whom she marries. A supportive spouse can help you excel; a jealous or lazy one may hold you back.

De tekst hierboven is bij weinig mensen bekend, vrees ik. Als ik in mijn omgeving kijk, zie ik soms rare dingen

When their first child was born Ms Sandberg had hurt her leg and was on crutches, so Mr Goldberg took charge of the baby for the first week. He and his wife made an effort to be home early for dinner; both of them would continue working after the children had gone to bed.

The Economist 09/05/2015

Zie ook de discussie over POTUS (President of the United States) en FLOTUS (First Lady of the United States) en het feit dat Bill Clinton mogelijks de eerste mannelijke First Lady zou worden.

een vraag van ex-president Bill Clinton.

‘Welkom op @Twitter, @POTUS! Een vraagje: komt die gebruikersnaam bij het ambt? #ikvraaghetvooreenvriend’, aldus Clinton (@billclinton) op Twitter. Die vriend is natuurlijk zijn vrouw, Hillary Clinton.

Daarop antwoorde Obama gevat: ‘Goede vraag, @billclinton. Het account komt met het huis. Ken je misschien iemand die in @FLOTUS geïnteresseerd zou kunnen zijn?’

@FLOTUS, dat staat voor First Lady of the United States, is het officiële Twitteraccount van de First Lady, op dit moment Michelle Obama. Als Hillary Clinton de presidentsverkiezingen in 2016 wint, dan zou Bill Clinton de eerste mannelijke First ‘Lady’ worden.

Het Witte Huis bevestigde dat het @POTUSaccount doorgegeven zal worden aan de volgende president. @POTUS wordt een soort van kroonjuweel van de virtuele wereld dus.

DeStandaard 19/05/2015

Ben ik de enige die het evident vindt om uw vrouw te steunen, om (te proberen) op tijd thuis te zijn om mee te eten met de kinderen, om de zorg van de kinderen volledig over te nemen als uw vrouw ziek/gewond/... is?

Overigens, de man is niet meer:

He died after collapsing on a treadmill while on holiday in Mexico. He was 47.

Vrij vertaald: hartfalen op een loopband

heist_175 schreef:Ben ik de enige die het evident vindt om uw vrouw te steunen, om (te proberen) op tijd thuis te zijn om mee te eten met de kinderen, om de zorg van de kinderen volledig over te nemen als uw vrouw ziek/gewond/... is?

Ik denk het wel.
In de harde zakenwereld, en zeker in de (hogere) managementfuncties is dat niet evident. Zelfs hier in België hebben we zeker een heel groot aantal bedrijven waar het normaal is dat de man pak maar om 9-10u 's avonds thuiskomt na het werk.
Soms moet je keuze maken: carriere of gezin. Je kan beide proberen, mits je vrouw geen carriere-persoon is.

Het is nog steeds doorgaans zo dat de man een carriere heeft en de vrouw niet. En eigenlijk klopt het ook omdat de man meer kans maakt om carriere te maken.

Niet boos worden op mij, het zijn gewoon harde feiten.

BTW: The Economist is eigenlijk een nieuw-bron, maar een verzameling interessante verhalen. Je mist het principe hiervan: het gaat over die specifieke persoon, niet over de algemene problematiek.

Wat bedoel je met:

BTW: The Economist is eigenlijk een nieuw-bron, maar een verzameling interessante verhalen.
Niet boos worden op mij, het zijn gewoon harde feiten.

Ik verwijs naar:

Eigenlijk is het schandalig dat zoiets nieuwswaardig is...

The Economist is geen nieuwsbron. Het is geen krant...

En de niet boos worden, hoorde eig. iets erboven

Geen nieuwsbron?
Alle publicaties die niet elke dag verschijnen zijn geen nieuwsbron.
Dat is nieuw .

De magazine-industrie zal het graag horen.
Knack geen nieuwsbron ...
Twitter-geneuzel is een nieuwsbron, maar diepgravende analysis niet.



edit:
@niet boos worden
Enkele jaren geleden vroeg een manager aan de lunchtafel wat "we" vonden van Equal Pay Day. (we = vrouwen en mannen, vooral recent afgestuurden -> 0-5jaar werkervaring)
Iedereen aan tafel vond het een prima initiatief.
Ik zei dat ik het onzin vond. EPD is dezelfde onzin als Valentijn. Je moet niet op 1 dag aandacht besteden aan de kloof tussen ... (of aan de liefde voor uw vrouw), maar gewoon elke dag. Ik zei ook dat bij ons (ik had toen 2 werkgevers gehad) vrouwen en mannen evenveel verdienden, gebaseerd op wat ze deden (output).
Ik vroeg dan aan de disgenoten hoe hun huishouden draait. Ter herinnering: allemaal hoogopgeleiden (master) die recent (max 5 jaar) afgestudeerd waren.
Zonder uitzondering, in alle huishoudens (man én vrouw werkten allebei voltijds), was het de vrouw die kookte, waste, plaste, ...
Als de vrouw wat langer moet werken om iets af te krijgen, wacht manlief in de zetel of achter de game-pc tot zij thuis is om te beginnen koken.
En dan klagen over Equal Pay Day. Al die vrouwen hadden er zelf voor gekozen - ik ga er voor de gemakkelijkheid vanuit dat je in België zelf uw partner kiest - om hun huishouden en beginnend gezin zo in te richten of te organiseren.
HALLUCINANT.

Niet veel later begint iedereen kinderen te krijgen. Bij veel vrienden om ons heen werkt de vrouw vanaf dan 4/5de.
De financiële afhankelijkheid van de vrouw naar haar man toe wordt binnengelaten langs de grote poort.
Bizar.

Ik vind dat ook vrij normaal hoor, maar in de US is het kennelijk toch wat anders qua werkuren.
40-urige werkweek kennen ze daar niet zo, zeker niet in de tech sector.
Daar moet je vooral aan je baas en collega's laten zien dat je veel uren wil besteden, dus 10-12u per dag op het werk zijn is vrij normaal.
Vind ik persoonlijk klinkklare onzin, want niemand kan 12u geconcentreerd werken, maar het gaat dus vooral om aanwezig zijn, niet productief zijn.
Kijk ook maar naar al die 'leuke' dingen van Google etc: gratis ontbijt/avondeten, speelruimtes, etc, dat is vooral bedoeld om je zo veel mogelijk op het werk te houden.

Probeer maar eens een gezinsleven op te bouwen met 2 ouders die allebei 65u per week werken...

Enkele links:
http://20somethingfinance.com/american- ... -vacation/
http://www.newrepublic.com/article/1184 ... -work-less

Ik ken managers die er evenwel in slagen om een evenwicht te vinden op een manier die mij (nog) niet lukt.

J.

Je moet als gezin uitmaken wat belangrijk is.
Wat niet belangrijk is, besteed je uit.
Dat kost geld, maar je koopt er veel meer mee. Niet financieel.

Ik denk dat we financieel misschien beter af zouden zijn als iemand van ons beide halftijds zou werken.
Nu hebben we
- een tuinaannemer die het onderhoud van de tuin doet
- een robotmaaier die het gras afrijdt
- een poetsvrouw
- strijkhulp

Maar we gaan allebei wel voltijds werken.
Onze dochters worden opgevoed met een werkende mama en een werkende papa. Geen van beide doet meer of minder in het huishouden dan de andere.
Mijn vrouw is volledig financieel onafhankelijk van mij. We hebben wel een lening die we samen aflossen, maar zij moet geen geld komen vragen om kleren ofzoiets te kopen.

Tot hiertoe, werkt dat.
Er zal nog veel water naar de zee stromen voor ik zou accepteren dat iemand van ons deeltijds zou beginnen werken.

In mijn geval gaat het nog over mijn vriendin (trouwen is voor na de studies), maar zij krijgt toch mijn volle steun in alles wat ze doet. Ik help haar met voorbereidingen voor haar stage zodat we daarna wat meer tijd samen te besteden hebben, dat ik daarvoor wat hobbyprojectjes even links moet laten liggen neem ik er dan bij.
Ze gaat momenteel voor kleuteronderwijs, maar ik probeer haar te stimuleren om later met avondschool haar andere interesse ook te volgen (iets met economie). Vroeger wou ze dat altijd doen en ik ben van mening dat trouwen en samenwonen daarvoor geen belemmering mag zijn. Behalve wasproduct goed doseren in de wasmachine ben ik al vrij goed in huishoudelijke taken dus die kan ik perfect op mij nemen (of deels, kwestie van een goede balans te vinden).
Ze is slimmer/intelligenter dan mij, ze mist alleen af en toe wat zelfzekerheid (zelfde dan mij) en door haar te steunen merk ik dat dat helpt daarin .

Daar staat dan tegenover, hoor je wel bij elkaar als je elkaar niet steunt?

Chris_147 schreef:Ik vind dat ook vrij normaal hoor, maar in de US is het kennelijk toch wat anders qua werkuren.
40-urige werkweek kennen ze daar niet zo, zeker niet in de tech sector.

Ik heb in de US geleefd en gewerkt en ondanks dat ze een pak minder vakantie en vrije dagen hebben ligt hun productiviteit ongeveer even hoog als in Europa.
Dat je pas om 6 of 7 uur 's avonds gedaan hebt vind ik vrij normaal als je om 11u30 vertrekt voor de lunch en pas rond 13u30 of 14u00 terugkomt.

Het aantal uren dat ze aanwezig zijn is hoger dan bij ons maar het aantal uren dat ze effectief werken is ongeveer hetzelfde.
Wat wel een probleem is in de US: arbeiders verdienen vaak te weinig om fatsoenlijk te leven en die moet dan een tweede job zoeken.

2 fulltime jobs niet te combineren?

Ikzelf reis 60% van mijn tijd en heb verschillende jaren in het buitenland gewoond.
Ondertussen slaagt mijn vrouw erin om een fulltime job in het onderwijs (met directie-verantwoordelijkheden) te combineren met het hele huishouden en het gezin.
Met uitzondering van de strijk (die we uitgeven aan een dienstenchequebedrijf) doet zij alle huishoudelijke taken in ons huis tijdens mijn afwezigheid. En tijdelijk poetshulp (hospitalisatieverzekering) naar aanleiding van de geboorte van onze jongste dochter

Echt chapeau hoe ze het telkens weer voor elkaar krijgt als ik weer dagen van huis ben.
De kids - sorry, kinderen! - naar school/creche brengen, hun entertainen - sorry, vermaken! - zorgen dat er eten op tafel staat, poetsen, tuin, ...
We steunen elkaar ook onvoorwaardelijk in elkaars job en hobby's en gunnen elkaar daar ook de nodige tijd voor.

Onze kids komen niks te kort en worden niet zomaar 'gedropt' bij de grootouders of voor de TV, maar er wordt actief mee gespeeld.
Verder maken we tijd om te skypen met de oudste dochter want het besef van 'papa is weg' is er nu echt wel.

Het blijft me dus steeds weer verbazen dat mensen klagen over het combineren van 2 fulltime jobs en een gezinsleven.
Blijkbaar kunnen wij het (in een kaderfunctie met alles behalve vaste uren en heel wat dagen van huis en zij eveneens in job met onregelmatige uren) door creatief te plannen en hier en daar wel wat opofferingen te doen.
De dagen dat ik niet reis heb ik de luxe om van thuis uit te werken (dank aan mijn flexibele werkgever) en spring ik ook in waar nodig en zo vaak mogelijk wat de kinderen en het huishouden betreft.
We spenderen vanaf einde schooluren tijd met onze kids, werken 's avonds maar even wat langer door als zij in bed liggen en weten de weekends leuk in te vullen met allerlei sociale activiteiten met het gezin / familie / vrienden en ... we vinden zelfs nog de tijd om elkaar nu en dan te verrassen en ruzie te maken

Het luxe-studentenleventje of leventje bij mama en papa hebben we achter de rug moeten laten... maar blijkbaar zijn er die daar serieus moeite mee hebben en liefst die levensstijl willen aanhouden.


Het kan dus ...

@axs Nu is de vraag wat als binnen 5 a 10 jaar de rollen draaien om, gij thuis blijven en zij werken.

Heel die Equal Pay Day is iets wat ik dikke zever vindt. Heeft iemand kwaliteiten dan moet die daar ook voor betaald worden!
Die feministische beweging daarom trend mag van mij vertrekken, want dat gaat altijd over management functies, bedrijfsleider, politiek, enz... en wat met beroepen als vuilnisman ooh excuseer vuilnis medewerker. Dat daar geen vrouwen in zijn is niet belangrijk.