Commentaar: Met twee petjes
Geplaatst: 24 apr 2008, 04:24
Commentaar: Met twee petjes
Belgacom komt in het vizier van de Raad voor de Mededinging. Het auditoraat van de concurrentiewaakhond stelt dat de overname van Scarlet door Belgacom vanuit concurrentieoogpunt vragen oproept en beschuldigt de mobilofoniedochter Proximus ervan haar dominante positie te hebben misbruikt.
Eindelijk wordt de voormalige staatsmonopolist tot de orde geroepen. Belgacom gaat al jarenlang bruut te werk op diverse segmenten van de telecommarkt. Het maakt andere operatoren het leven zuur en belemmert op verschillende manieren de vrije concurrentie. Met een reeks rechtszaken probeert Belgacom de opmars van Telenet in digitale televisie te saboteren, het betaalt een forse oprotpremie om zijn concurrent Scarlet te doen ophoepelen, het neemt een kleine Luikse doorverkoper van telecomdiensten over - louter en alleen om BASE een pad in de korf in te zetten - en het kaapt topmedewerkers weg bij zijn concurrenten. Het zijn maar enkele voorbeelden. Het lijstje van betwistbare praktijken is lang. Hier zit een strategie achter.
Belgacom kan zich veel veroorloven. Als voormalige staatsmonopolist kreeg de onderneming een waardevolle erfenis: een dominante positie. Die levert haar een riante inkomensstroom op. Belgacom gebruikt dat geld niet om in het buitenland te expanderen, maar om zijn positie op de Belgische markt te bestendigen en met veel machtsvertoon concurrenten te intimideren en te bekampen.
Zo’n gedrag is weinig fraai, zeker voor een bedrijf dat nog voor meer dan de helft in handen is van de Belgische staat. Belgacom gedraagt zich niet als een voorbeeldbedrijf, maar als een brute commerciële speler. De telecomgroep zoekt bewust de grenzen op en daagt haar hoofdaandeelhouder, de overheid, uit, getuige de betwistingen die Belgacom heeft lopen met de RSZ over niet-betaalde sociale bijdragen en met de fiscus over een dubieuze fiscale constructie.
Als hoofdaandeelhouder van Belgacom zou de overheid duidelijke regels kunnen uitvaardigen die het bedrijf moet respecteren. Maar dat doet ze niet. In haar andere hoedanigheid als bewaker van het algemeen belang en eerlijke mededinging zou de overheid de andere telecomgroepen een effen speelveld moeten waarborgen. Ook daarin schiet ze tekort. Alleen de rechtbanken en de Raad voor de Mededinging tikken, met veel vertraging, Belgacom op de vingers.
Door de twee petjes die de overheid draagt in de telecomsector weet ze niet precies waar ze de prioriteit moet aan geven. Dat ligt nochtans voor de hand: de overheid moet in de eerste plaats garanderen dat de concurrentie correct kan spelen. Ze moet een einde maken aan de voorkeursbehandeling van Belgacom en het bedrijf met harde hand verplichten zich aan de regels van het spel te houden.
Het leveren van telecomdiensten is geen kerntaak voor de overheid, dat wordt perfect ingevuld door particuliere bedrijven. Het zou de zaken een stuk vergemakkelijken als de staat uit het aandeelhouderschap van Belgacom stapt. Er bestaan geen goede argumenten om Belgacom niet volledig te privatiseren.
Stefaan Michielsen
00:30 - 24/04/2008
Copyright © De Tijd
Belgacom komt in het vizier van de Raad voor de Mededinging. Het auditoraat van de concurrentiewaakhond stelt dat de overname van Scarlet door Belgacom vanuit concurrentieoogpunt vragen oproept en beschuldigt de mobilofoniedochter Proximus ervan haar dominante positie te hebben misbruikt.
Eindelijk wordt de voormalige staatsmonopolist tot de orde geroepen. Belgacom gaat al jarenlang bruut te werk op diverse segmenten van de telecommarkt. Het maakt andere operatoren het leven zuur en belemmert op verschillende manieren de vrije concurrentie. Met een reeks rechtszaken probeert Belgacom de opmars van Telenet in digitale televisie te saboteren, het betaalt een forse oprotpremie om zijn concurrent Scarlet te doen ophoepelen, het neemt een kleine Luikse doorverkoper van telecomdiensten over - louter en alleen om BASE een pad in de korf in te zetten - en het kaapt topmedewerkers weg bij zijn concurrenten. Het zijn maar enkele voorbeelden. Het lijstje van betwistbare praktijken is lang. Hier zit een strategie achter.
Belgacom kan zich veel veroorloven. Als voormalige staatsmonopolist kreeg de onderneming een waardevolle erfenis: een dominante positie. Die levert haar een riante inkomensstroom op. Belgacom gebruikt dat geld niet om in het buitenland te expanderen, maar om zijn positie op de Belgische markt te bestendigen en met veel machtsvertoon concurrenten te intimideren en te bekampen.
Zo’n gedrag is weinig fraai, zeker voor een bedrijf dat nog voor meer dan de helft in handen is van de Belgische staat. Belgacom gedraagt zich niet als een voorbeeldbedrijf, maar als een brute commerciële speler. De telecomgroep zoekt bewust de grenzen op en daagt haar hoofdaandeelhouder, de overheid, uit, getuige de betwistingen die Belgacom heeft lopen met de RSZ over niet-betaalde sociale bijdragen en met de fiscus over een dubieuze fiscale constructie.
Als hoofdaandeelhouder van Belgacom zou de overheid duidelijke regels kunnen uitvaardigen die het bedrijf moet respecteren. Maar dat doet ze niet. In haar andere hoedanigheid als bewaker van het algemeen belang en eerlijke mededinging zou de overheid de andere telecomgroepen een effen speelveld moeten waarborgen. Ook daarin schiet ze tekort. Alleen de rechtbanken en de Raad voor de Mededinging tikken, met veel vertraging, Belgacom op de vingers.
Door de twee petjes die de overheid draagt in de telecomsector weet ze niet precies waar ze de prioriteit moet aan geven. Dat ligt nochtans voor de hand: de overheid moet in de eerste plaats garanderen dat de concurrentie correct kan spelen. Ze moet een einde maken aan de voorkeursbehandeling van Belgacom en het bedrijf met harde hand verplichten zich aan de regels van het spel te houden.
Het leveren van telecomdiensten is geen kerntaak voor de overheid, dat wordt perfect ingevuld door particuliere bedrijven. Het zou de zaken een stuk vergemakkelijken als de staat uit het aandeelhouderschap van Belgacom stapt. Er bestaan geen goede argumenten om Belgacom niet volledig te privatiseren.
Stefaan Michielsen
00:30 - 24/04/2008
Copyright © De Tijd