Het plaatje komt uit het volgende boek: "PRINCIPLES OF GUIDED MISSILES AND NUCLEAR WEAPONS", uitgegeven in 1959 en kostte toen $2 (jep twee dolllar).
In het volgende hoofdstuk "CHAPTER 12 FUNDAMENTALS OF NUCLEAR PHYSICS" op pagina 217 vind je dat plaatje.
Referentie van het plaatje: "Figure 12D1.-Nuclear energy as compared with chemical energy".
Op de webpagina van de San Francisco Maritime National Park Association kan je het hele boek online raadplegen: De titel van het plaatje "nucleaire energie vergeleken met chemische energie" en wat dat feitelijk betekent is net datgene wat allicht veel mensen niet weten. Of zich niet goed kunnen voorstellen.
Je heb véél en héél véél minder materie nodig om energie op te wekken.
Je hebt bijgevolg ook héél véél minder afval per hoeveelheid opgewekte energie.
Allicht ook iets dat vele mensen niet weten...
De theorie van Einstein E = mc2 vertelt je precies hoeveel energie je kan opwekken.
Op 30 oktober 1961 heeft de Sovjet-Unie, ten tijde van de Koude Oorlog, aan de wereld erg duidelijk gemaakt hoe krachtig nucleaire energie feitelijk wel is: de Tsar Bomba werd toen tot ontploffing gebracht.
Deze Tsar Bomba van slechts 27 ton veroorzaakte een explosie die 10 x de kracht had van alle explosieven tezamen die in de Tweede Wereldoorlog waren gebruikt!
Ja wel, tienmaal de kracht van alle conventionele explosieven tezamen vanuit de Tweede Wereldoorlog.
Tienmaal de kracht op een fractie van een seconde waar men in de Tweede Wereldoorlog vijf jaar over gedaan heeft.
En dan werd nog maar een fractie van die 27 ton omgezet in energie...
Min inziens spreekt het voor zich dat je voor dergelijke krachten en de energie die daaruit vrijkomt de best mogelijke technische installaties gebruikt.
Tijdig investeren in nieuwe installaties en bewezen technieken dus...
Verbeteren wanneer er nieuwe inzichten/mogelijkheden komen...
Een belangrijke (nieuwe) mogelijkheid, mijn inziens, is een thoriumreactor.
Zo'n reactor is vele malen veiliger (inherent passieve veiligheid), benevens de vele andere voordelen (deze staan in grote lijnen in bovenstaande link).
Echter was en is de interesse vanuit militair standpunt klein: je kan er geen bommen mee maken.
Het terechte grote maatschappelijke ongenoegen over nucleaire bommen heeft echter ook de gehele nucleaire industrie in zijn kielzog meegezogen.
Vandaar dat we nu nog altijd zitten met uraniumcentrales met initiële ontwerpdatum de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw.
Ik denk wel dat eenieder aanvoelt dat iets moet gaan gebeuren.
En heel veel tijd is er allicht niet meer.
Men kan belangrijke beslissingen niet blijven uitstellen.
Als ik straks tijd heb, zal ik ook eens een stukje schrijven over een erg frappant verschil inzake nucleair afval afkomstig van kerncentrales en dat van conventionele verbranding van steenkool.
Post made via mobile device ]
