James. schreef:ITnetadmin: over anderen een wil opdringen, dat gaat dus verder dan louter een mening hebben, dat gaat eerder over een mening hebben én daarnaar handelen. Maar als ze zich beperken tot er over nadenken, maar voor de rest iedereen gerust laten, mag het dan wél van jou? Vrijheid van denken lijkt mij wel een groot ideaal.
Uiteraard mogen ze die mening hebben, maar je mag die dus niet tolereren.
Dat betekent dat je daar moet tegenin gaan, niet door die mening strafbaar te maken, maar door die constant te ontkrachten, tegen te werken, ervoor te zorgen dat elke keer die mening de publieke discussie haalt er tegengewicht is, ...
Iemand die bv vindt dat homos niet zouden mogen trouwen, omwille van welke reden dan ook (en dat komt meestal neer op varianten van "ik vind dat vies" en "mijn religie vindt dat vies"), moet telkens opnieuw uitgelegd worden en duidelijk gemaakt worden dat zijn mening niet mag en zal opgelegd worden aan anderen.
Iemand die vindt dat hij niet wil trouwen met iemand van hetzelfde geslacht, so what.
Om een ander vb te gebruiken: iemand die vindt dat de vrouw aan de haard moet en naar haar man moet luisteren, die moet duidelijk gemaakt worden dat dat niet kan, dat er gelijkheid is tussen de geslachten.
Iemand die vindt dat vrouwen minderwaardig zijn, mag dat denken, maar mag daar niet naar handelen, ook niet in zijn persoonlijke omgang met vrouwen; hoogstens mag hij omgang met vrouwen proberen te vermijden, maar hij mag niet eisen door een man bediend te worden. Als hij de pech heeft dat er een vrouw "aan het loket staat", dan kan hij daar beleefd mee omgaan, of vertrekken.
Zulke meningen negeren is wat ertoe geleid heeft dat oa de US nu serieuze problemen heeft met creationisten die hun mening als alteranatieve feiten wil laten opnemen in de lessen wetenschap; en dat er sinds een paar jaar terug serieuze flat earthers zijn.
Ik vind dat je dus mag duidelijk zijn dat bepaalde meningen sociaal niet aanvaardbaar zijn.
Bestraffen gaat echter te ver; zélfs voor holocaust ontkenners.