Philippe_d,
Hartelijk dank voor de
Child Protection info in de Fritzbox.
Ik probeer dit zelf zeker eens uit. Wanneer ik hem in mijn bezit heb...
Verder ook helemaal met je eens. Dat kinderen moeten kunnen (buiten) spelen. De dochter van mijn nicht, kijkt alleen maar tv (als hobby). Ik zat als twaalf jarige ook teveel aan mijn PC (Schneider CPC 464). Te programmeren. Gelukkig heeft mijn vader me in een sportclub gestoken (ik badmintonde heel graag). Dit was een andere wereld voor me, die toen opging. Een nieuwe wereld. En vele andere werelden volgden (later).
skipper schreef:Wij hebben als ouders dan ook steeds geprobeerd om hem van kleinsafaan bepaalde verantwoordelijkheden te geven, want een kind constant bepamperen lijkt mij ook niet de goede manier om hem of haar op het goede pad te duwen. Spijtig genoeg heb je aan bepaalde externe invloeden weinig te vertellen. De invloed van kameraden (goede en slechte), en de toevloed van informatie waaraan een kind tegenwoordig wordt blootgesteld hoort er nu eenmaal bij.
Ook helemaal mee eens, skipper. Als ouder geef je een opvoeding mee (dit is een vorm van 'sturen', leuk of niet, dat hoort er nu eenmaal bij). Als je totaal niet wenst te sturen, dan geef je simpel weg geen 'opvoeding' meer aan je kinderen mee. Dan laat je ze (zoals Krisken bv aangaf) tot 's avonds laat rondlopen op straat.
Hierover oordelen is moeilijk. Bv 's avonds laat rond lopen, is dit verkeerd ? Niet echt. Hangt er beetje vanaf wat men doet of niet doet. Valt men andere mensen lastig ? Zit men heel zijn zakgeld op te zuipen. Ik zelf zou mijn zoon bv liever met iets constructiefs bezig zien. Of iets sociaals. Echter, als 'ouder' heb je dit niet echt zelf in de hand.
Je moet je kinderen ook vrij kunnen laten. Ze het recht en de vrijheid geven, zelf oordelen te kunnen trekken. Teveel vrijheid is misschien lastig (niet goed). Te weinig is dit ook. Het is een moeilijke grens...
Mezelf lijkt het alvast fijn, voor kleine kinderen (met de technische tips die Philippe_d) me gegeven heeft, een raamwerk te voorzien, dat 'in huis' (in ons huis) beschikbaar is. Men kan op het internet (maar niet heel de dag, bv een paar uur). Men mag sites bezoeken (maar dan bv enkel die whitelist). Het raamwerk (de kijk op de wereld) wat beperken.
Sommige dingen zal mijn zoon bv leuk vinden. Misschien speelt hij bv graag bordspelletjes. Maar misschien speelt hij evengoed graag voetbal. Of wat buiten met het buurmeisje, etc.

Als ouder kun je enkel maar dat 'raamwerk' aanbieden. Kleine kinderen hebben dit zeker nodig. Hoe groter ze worden, hoe meer ze hun eigen gang wensen te gaan. En ook moeten kunnen gaan, vind ik. Dit heet loslaten. Je kinderen loslaten. Ze het recht geven 'volwassen' te mogen zijn (of worden).
Ik hoef als ouder (eens hij ouder is) alvast niet te weten welke sites hij dan allemaal bezoekt. Of welke 'toegelaten ?' boeken hij bv zit lezen, etc. Ik heb geen zin om hem te zitten spioneren (of zijn vrijheid te beperken). Als hij een mening wilt, kan ik die hem altijd geven. Zolang hij de (aangepast aan zijn leeftijd/ontwikkeling) huisregels maar volgt.
Ieder huis kent zo zijn eigen huisregels. Wat er in andere huizen mag (en kan), daar heb je zelf inderdaad geen vat op. Net zoals je op 'goede' versus 'slechte' kameraden geen invloed hebt. Overigens, eens een 'slechte' weg bewandelen, kan iemand later ook tot inzichten brengen (ik heb dit bv bij de zus van mijn vriendin gezien). Eerst een fuifer (gestopt met studeren, aan de band gaan werken). En nu terug aan het studeren (met schitterende resultaten). Ze is ook veel gelukkiger nu (en ik ben heel blij voor haar).
Een leeftijd op dit alles plakken is heel moeilijk. Ik heb vroeger (toen ik veel jonger was) nog meisjes gekend (van 16 jaar) die al heel volwassen en wijs waren. En andere vrouwen (die wat ouder waren) hadden zulke 'wijsheid' (nog) niet. Ergens leer je als kind die wereld alvast beter kennen, als je daar ook eens midden in kan staan. Als je steeds in je 'vertrouwde' omgeving blijft, kom je veel minder met 'slechte' dingen in contact (dat is veiliger), maar je mist ook veel meer (in je kijk/ontwikkeling op die wereld of jezelf).
Het blijft wel moeilijk. Wat bv met die zotten die er soms rondlopen. Die bv meisjes verkrachten, vermoorden. Het zal je eigen kind maar wezen

Het zal je als ouder maar overkomen...
Leven is ergens altijd een risico. Geen enkel risico meer durven nemen (of toelaten) is ergens ook minder leven. Als je bv niet durft te gaan sporten (omdat je achteraf in je blote in de douche moet staan), dan is dit bv een keuze. Maar ook een beperking op je vrijheid (je mogelijkheden).
Het 'bewustzijn' (jullie, ons bewustzijn) over deze zaken, is alvast een heel mooie zaak.
Mijn broer heeft altijd gerookt. Ik niet. En hij rookt nog steeds. Vaak tot verdriet van mijn moeder (zij wil hem niet zien sterven aan bv longkanker, een kanker die haar vader gehad heeft). Ik begrijp haar bezorgdheid. Echter (mijn broer is ondertussen al lang volwassen), als hij wil roken, is dit zijn keuze, zijn vrijheid. Zolang ik daar (bv als niet roker) geen last van ondervind, laat hem doen. Ik snap dat zoiets voor moeders vaak moeilijker ligt, lastiger is. Maar wat kun je daaraan doen ?
Je kunt bv (in een vroege opvoeding) zijn zakgeld afnemen. Maar als iemand echt wil roken, dan vindt hij wel een weg. Je kunt erover praten. Maar als die ander je mening (visie) niet deelt, dan is dit zo. Ieder mens heeft recht op zijn leven, zijn keuzes.
En Krisken (jouw verhaal met dat meisje en haar MP3 liedjes), ik hoop voor je, dat die vriendin je dit niet kwalijk heeft genomen. Doe je eens iets goed voor een ander, maar draait het anders uit dan verwacht. Wat kan een mens daaraan doen ? Soms doet een mens beter niets, kun je ook niets misdoen. Maar ja... Ik zelf heb soms een grote bek, moest ik mijn bek wat meer houden, dit zou misschien ook beter zijn. Maar ja. Soms moet je eens 'risico's durven nemen.
Je hebt als mens (helaas of gelukkig) niet op alles controle / vat.
Gent32m
Belgacom Internet Overal Start + WeePee (inkomend/uitgaand) en Poivy/Jumblo (uitgaand).